Beste Medeschuivers. Het heeft even geduurd maar eindelijk weer eens een berichtje uit onverwachte hoek. Het tweede elftal mocht op komen draven in Uithoorn om aldaar tegen de plaatselijke schaakvrienden te mogen strijden.
Normaal gesproken is het daar een gezellige boel met veel jeugd en leuke mensen en hele mooie moeders, dus geen straf om daar iets te vroeg aanwezig te zijn. Na een praatje met de wedstrijdleider en het invullen van onze strijders op het wedstrijdformulier liep ik naar de bar om mijn welverdiende kop koffie te bestellen.
Verontwaardiging, grote schrik, daar was hij, het schrikbeeld van onze club, Ferry Weveling. Meestal ben ik dankbaar dat ik hem hooguit maar eenmaal per week hoef tegen te komen en in de zomer helemaal niet, zodat ik kan bijkomen van zijn schrikbeeld, daar stond hij onbedaarlijk lachend met scheef gezicht, uitdagend en onaantrekkelijk. Na van de eerste schrik bekomen te zijn had ik de hoop dat de Amstel hem had getransfereerd naar hun eigen club, maar helaas zo gek waren zij ook niet. Het blijkt dat hij deze vereniging op woensdagavonden stalkt met zijn aanwezigheid, ondanks het feit dat zij hem geld hebben aangeboden om alsjeblieft in Amstelveen te blijven. Triomfantelijk en met enige trots verkondigde hij dat hij daar uitgenodigd was om te schaken, maar toen hij plaats nam op zijn plaats en een dame tegenover hem ging zitten, verdacht ik hem er van dat hij aan het speed daten was, deze vrouw leek mij zijn type, bijna zijn evenbeeld, behalve de rollator dan…
Nadat wij allen van de schrik waren bekomen gingen we met goed moed aan onze wedstrijden beginnen. Natuurlijk is het moeilijk om iets te schrijven over alle partijen omdat je zelf mee speelt, maar ik zal proberen om een zo waarheidsgetrouw beeld te schetsen, dit met echte verhalen van de spelers en een klein beetje eigen fantasie.
Naast mij op bord zeven had Boris plaats genomen, langzamerhand ga ik hem “Kamikaze” Boris noemen. Hij heeft de hebbelijkheid om al zijn tegenstanders zo te intimideren met allerhande vreemde openingen, zo erg dat ze de kluts kwijt raken, en ons dan te vertellen dat dit openingen zijn die vroeger regelmatig gespeeld werden. Tegen mij opende hij eens; 1 d2-d4, d7-d6 2 Ke3!?!? Ik rust mijn case. Telkenmale als ik naar het bord naast mij keek stond Boris glansrijk gewonnen en twee zetten later dacht ik oh nee dit gaat hij verliezen. Uiteindelijk heeft Boris een verdienstelijke remise gehaald met twee pionnen minder, ongelofelijk…..goed ;-).
Op bord zes had Max plaatsgenomen, normaliter speelt Max aan de hogere borden maar door het vele moeten proeven van wijnen had hij verzocht om op een lager bord plaats te nemen. Die arme Max, hij zag er best wel moe uit, maar ging met frisse tegenzin er tegenaan, en hoe. Supergeconcentreerd en geheel relaxed legde hij zijn tegenstander over de knie en deed daarna of dat de normaalste zaak van de wereld was, Max in één woord, geweldigsupertopperkanjer.
Op bord drie onze topper Paul Muiser, deze onvervalste ijzervreter (binnen onze club voor iedereen een angstgeegner). Paul was er vandaag niet helemaal bij, hij was net vier weken met zijn hele familie herenigd en met een beminnelijke glimlach ging hij de partij aan. Misschien een beetje ongeconcentreerd en bij elk foutje steeds meer glimlachend, gaf hij de partij aan een verbouwereerde tegenstander die niet begreep waar hij dit aan verdiend had. Heel even keek hij nog naar buiten of het paard van Sinterklaas (Paul verkleed als Sinterklaas???) er nog stond, maar nee deze gift kwam echt van Paul zelf.
Maarten Langer onze ondernemer en voorzitter van de landelijke AA-vereniging van schakers zat aan bord vijf. Dankbaar en blij zijn wij dat hij op 2 februari een van zijn anonieme patiënten bij ons laat simultaan schaken. Vele AA-ers gingen hem voor. Wat betreft de partij, super gemotiveerd en fanatiek heeft hij zijn tegenstander van het bord geveegd. Geen enkele kans had de arme man, finaal tactisch, technisch, geestelijk en provocerend gevloerd, tenminste dit was de uitleg van Maarten.
Michiel Haak bord vier, vorig jaar floreerde hij nog regelmatig in het eerste team maar voelt zich bij ons in het tweede team ontzettend thuis. Sommige mensen zouden zich daar misschien over verbazen, maar die weten niet dat Michiel psychiatrisch verpleegkundige is en bij ons ongelofelijk veel studie en vergelijkingsmateriaal heeft. Stoïcijns schoof hij met medewerking van zijn tegenstander naar een degelijke remise.
Gerben Zeilinga bord twee, rustig beginnend aan een wedstrijd vraagt zijn tegenstander na vijf zetten of hij misschien behoefte heeft aan een kopje thee of koffie. Het verbaasde antwoord van Gerben is “Hoezo, hebben jullie hier geen bier?”, de arme man droop af maar kwam terug met een biertje voor Gerben. Het was net of de angel uit het spel was en er werd naar een degelijke remise geschoven.
En dan ons paradepaardje, onze onverzettelijke voorzitter in bange dagen, zeer goed gepette (of is het gemutste) bord één speler Leon van Hedel. Goedlachs opgewekt betreed hij de speelzaal en stapt zeer gemoedelijk naar zijn tegenstander, maakt een leuk praatje, vraagt hoe zijn dag geweest is en of hij nog leuke dingen meegemaakt heeft. Vervolgens biedt hij deze vriendelijke man nog een drankje aan en gaat rustig beginnen aan de partij. Na enkele zetten word het duidelijk, deze vriendelijke man is van plan om deze partij te gaan winnen, zelfs Leon krijgt dit in de gaten. Alle theorieën, die hij normaal ook niet snapt, worden aan de kant geschoven, met gedachten van “Hoe durf jij het zelfs maar in je hoofd te halen” begint hij bloedfanatiek (stomtoevallig) de juiste zetten te doen. Steeds harder wordt er op de klok geslagen, steeds fanatieker worden de stukken op het bord gedeponeerd. Angstig kijkt de tegenstander naar de manoeuvres en denkt met schrik aan de eerste Harry Potter film “het levend schaakspel”. Hij verdenkt Leon ervan om dit uitgevonden te hebben en uiteindelijk capituleert hij met een stuk minder en nog enkele seconden op de klok. Nadat hij Leon heeft gefeliciteerd verandert deze weer in een zeer degelijke aardige meneer en zegt dat dit wel een leuk relaxed en zeer plezierig partijtje was en dat hij dit graag met zijn tegenstander wil analyseren. Met de schrik in de benen en angst in zijn ogen slaat hij het aanbod af en zegt dat zijn vrouw op hem wacht en dat hij daar net zo veel angst voor heeft, en verlaat in rap tempo het gebouw.
Ondergetekende had nog een leuke partij tegen een jeugdspeler van Amstel. Bijna zeker weet ik dat deze jongen mij met gemak had kunnen verslaan indien hij niet zo onzeker was geweest, op het laatst had ik zelfs nog kleine winstkansen, remise is waarschijnlijk de juiste uitslag. Leuk is nog om te vermelden dat ik mijn tegenstander een drankje aanbood, eerst weigerde hij, waarschijnlijk omdat hij bang was om met zijn zakgeld ook nog een consumptie terug te moeten geven. Toen ik hem vertelde dat ik het heel ongezellig vond om alleen te drinken ging hij op mijn aanbod in. Ik was net aan zet en vertelde hem dat hij zijn colaatje gewoon kon halen en dit op mijn naam te laten noteren. Aan het einde van de avond vertelde hij mij dat hij het drankje op zijn eigen naam had gezet omdat hij het niet gepast vond om iets op een ander zijn rekening te laten zetten. Quasi verbolgen liep ik naar de bar en liet het drankje van zijn naam schrappen, het tevreden en dankbare gezicht van deze jongeman doet mij beseffen dat de jeugd niet verwaand en verwend is.
Nadat wij met zijn allen nog een heerlijk drankje hebben genuttigd en Ferry met zijn nieuwe vlam het pand hebben zien verlaten, zijn wij huiswaarts gekeerd met een prachtige 5-3 overwinning.
Als afsluiter nog een aantal opmerkingen voor sommige mensen die de laatste tijd een opvallende rol hebben gespeeld binnen onze vereniging.
Allereerst Ger, al dat gerijmelarij kwam op een gegeven moment mijn strot uit gieren, daarom besloot ik om met deze opmerking jou maar eens te klieren. Wat mij wel opviel toen jij een periode ons niet op de korrel had genomen, ik dit begon te missen, je kwam zelfs in mijn dromen (lees nachtmerrie). Oftewel Ger namens allen nogmaals bedankt.
Ook gaat mijn dank uit naar “der Rudy”, deze kouwe kant van Ger zorgt er met zijn brigade (Ger’s zoon en schoondochter) voor, dat wij elke schaakavond voorzien zijn van een redelijk drankje en niet-bedorven hapjes. Met hun humor en grappen zorgen ze er voor dat je elke avond met een voldaan gevoel de deur uitgaat. Behalve voor Reinier maar ik beloof hem dat ik aan het einde van het seizoen er een aantal uur voor uittrek om alle moppen aan hem uit te leggen.
Mensen ik heb nu lamme vingers van het typen en moet me nog voorbereiden op het Tata toernooi (vier liter bier drinken per dag), dus gegroet.
Teamlijder tweede team,
Geert
