Tja, soms vallen alle stuivers, dubbeltjes en kwartjes de goede kant op. Het was evident dat we met een duidelijke ELO-teamvoorsprong de wedstrijd ingingen. Dat het uiteindelijk 7½ - ½ werd, had niemand vooraf voorzien.

Bord 1. Bij John kwam een Siciliaanse Kalasnikov op het bord, waar zijn tegenstander duidelijk de theorie niet kende. Na een blunder op de 9e zet was het eigenlijk al gedaan. John speelde ietwat slordig en liet wit (een beetje) terugkomen in de wedstrijd. Na een hernieuwde ‘bok’ op de 16e zet, maakte John het snel uit.

Bord 2. Lucas speelde met wit en kreeg het Konings-Indisch op het bord. In het middenspel verloor hij in een iets betere stelling een pion, maar twee verbonden vrijpionnen op de A-en B-lijn compenseerden dit. Toen de tegenstander stukken ging ruilen konden de pionnen van Lucas naar voren marcheren, en waren zij niet meer te stoppen.

Bord 3. Henk speelde zijn geliefde Franse verdediging en de Tarrasch variant kwam op het bord. Zoals vaak in deze variant ontbrandde er een zware positionele partij. Wit speelde onvoorzichtig en liet de ruil van de zwarte dame voor twee torens toe. Daarnaast waren er zwakke pionnen in het witte kamp. Het terugruilen van de torens voor de dame en een pion resulteerde in een in hogere zin gewonnen stelling. Na het nodige duwen en trekken viel een tweede pion en spoedig daarna kon de winst worden genoteerd.

Bord 4. Bart. De enige die niet won was Bart. Met wit kreeg hij niet het gewenste voordeel in de Italiaans opening. Zwart kreeg gevaarlijk tegenspel op de damevleugel, zeker na een paar slordige zetten van wit. Na een torenoffer wilde Bart al opgeven; de zwarte dame was  met twee pluspionnen superieur aan beide witte torens. Daarnaast zat Bart in zware tijdnood terwijl zijn tegenstander nog zeeën van tijd had. Echter, zwart speelde het eindspel snel en slordig waarna wit nog kon afwikkelen naar een pionnebeindspel dat remise was.

Bord 5. Maurits speelde met zwart zijn favoriete Siciliaanse verdediging. Wit probeerde een Engelse set-up, middels een vroeg Le3,  te spelen maar dat werkte duidelijk niet in deze specifieke stelling. Al snel werd de stelling scherp, met een pionnenstorm van wit op de koningsvleugel, terwijl zwart een tegenaanval lanceerde op de damevleugel tegen de witte koning. Wit speelde de aanval echter onnauwkeurig, waarna zwart de druk kon opvoeren. Wit bezweek onder deze druk, verloor twee pionnen en zag uiteindelijk hoe zwart doorbrak op de damevleugel, waarna de winst veilig gesteld kon worden.

Bord 6. Hans. Na 1. e2-e4 kreeg Hans de Siciliaan gepresenteerd. Zoals gebruikelijk gaf hij al snel een pion weg om ontwikkelingsvoorsprong te krijgen. Dat pakte goed uit. Zijn tegenstander speelde passief, hetgeen niet past als je de Siciliaan kiest. Al snel wist Hans de centrale lijnen in handen te krijgen. Toen zijn tegenstander ook nog eens Hans’ c-pion ongemoeid liet en liet promoveren naar een gedekte vrijpion die zeer goed te verdedigen was, was het uit. De zwarte koning zo ver mogelijk wegjagen van de pion en vervolgens zo veel mogelijk stukken ruilen was een strategie die goed uitpakte. De pion promoveerde naar dame en zijn tegenstander gaf op.

Bord 7. Boris speelde een klasiek dame-gambiet annex London systeem. Vroeg in de wedtrijd ontglipte wit, zoals Boris opmerkte, "een tragische fout". Hierna was het compleet uit en het had wit niet misstaan om op te geven. In een team-wedstrijd gebeurt het af en toe om te kijken of de tgenstande de blunder retourneert. Boris maakte in het vervolg geen fout. Het duurde lang voordat de vis op het droge was maar de uitslag kwam nooit in gevaar.

Bord 8. Ferry had het grootste ELO overwicht, meer dan 400 punten, en dat bleek. Zwart speelde de ene na de andere ongelukkige zet, liet het (winnende) klassieke Loper-offer op h7 toe. Wit won de dame en daarna de partij.