Rating verschil SGA 1A De Volewijckers1 – Pegasus1 (6–2)

Zoals het schaakgezegde luidt; “Ratingverschil zegt niet alles, maar wel veel”. Met ander woorden, we moesten de strijd aangaan met de sterkste equipe uit onze SGA 1A klasse. Op alle borden keken we tegen een ratingachterstand aan, en met een gemiddeld verschil van 161 Elo punten konden we onze borsten nat maken.

Hoewel we nog op een 2-0 voorsprong kwamen, pakten donkere wolken zich samen op de meeste borden. Hier en daar had misschien nog een halfje gered kunnen worden. Maar op de uiteindelijke uitslag was niet zoveel af te dingen.

Complimenten aan De Volewijckers 1 en voorbarige felicitaties met hun kampioenschap! (Alleen als De Amstel 1 in de laatste, onderlinge wedstrijd met 6-2 of meer wint, wordt De Amstel 1 kampioen. Dat lijkt onwaarschijnlijk. Maar de wedstrijd moet nog wel gespeeld worden . . .)

Voor geselecteerde partijen, voor Pegasus leden, zie verderop op de website:

https://www.chess.com/clubs/forum/view/de-volewijckers1-pegasus-1

Bord 1. Henk bracht met wit de Spaanse partij op het bord. Zijn tegenstander mixte ideeën van de Berlijns Muur, Steinitz en Tchigorin. Deze ongewone zetvolgorde leidde tot een prettige stelling voor wit. Toen Henk plotseling 18.La4! kon spelen moest zwart zowel een dubbele b-pion toestaan als ook de open c-lijn aan wit laten. Dit grote positionele voordeel werd zet na zet uitgebouwd en toen zwart zich met geweld probeerde te bevrijdden gaf hij het cruciale veld e6 vrij voor het witte paard. Zwart ging ten onder aan de onderste rij en de lange diagonaal. Een strakke positionele partij!

Bord 2. John kreeg met zwart het Gesloten Siciliaans op het bord. Het gevaarlijke (maar premature) uitziende 7.Pb5 waarna wit Pd6+ (of Lf4 gevolgd Pc7) lijkt te dreigen, werd beantwoord met een (onnodig) pionoffer om deze wendingen te ontkrachten. Het pionoffer leverde echter meer dan voldoende compensatie en John kwam zelfs overwegend te staan. In een voor beide partijen moeilijke stelling, manoeuvreerde wit handiger en kwam beter te staan. John leek een gevaarlijke counter op te zetten. Helaas overzag hij een paardenvork waarna hij 2 pionnen achter kwam. De rest liet zich raden.

Bord 3. Lucas speelde met wit een Catalaanse partij. Tegen een veel sterkere tegenstander (Internationaal Meester met 2347) kwam hij gelijk uit de opening, maar door een onnauwkeurige zet verloor hij geheel onnodig een kwaliteit. Mede gegeven de speelsterkte van zijn tegenstander was hij kansloos, zijn opponent maakte het feilloos af.

Bord 4. Peter kreeg een gesloten Siciliaan op het bord. In het late middenspel had wit veel druk, maar alles werd geneutraliseerd. Net toen zwart het ergste achter de rug had, gaf hij door wat tijdsdruk een pion weg door de dame op c5 te posteren ipv. op b6, zodat b7 viel. Het resterende dame- eindspel bleek niet te redden daar door het ontbreken van b7, wit’s c-pion vrij werd.

Bord 5. Maurits kreeg op bord 5 met wit een Slavische variant op het bord. De stelling bleef lange tijd gesloten, waarin wit best goed stond, maar er geen concrete manier leek te zijn om het voordeel uit te bouwen. Na enkele onnauwkeurigheden van Maurits’ kant, kwam zwart gewonnen te staan. Maar hij wikkelde verkeerd af. Maurits moest toen de keus maken tussen een toren- en een pionneneindspel. Beide leken remise (het toreneindspel was inderdaad remise). Helaas bleek het verkozen pionneneindspel op 1 tempo verloren.

Bord 6. Hugo koos na 1.e4 voor een Siciliaanse partij. In de Taimanov/Kan variant die volgde kwam wit een beetje beter te staan. Maar het zwarte loperpaar voorkwam erger. Zwart stond later op zijn minst gelijk. Toen Hugo d4-d5-d6 toeliet (hij had op d4 moeten ruilen met gelijke stelling) en tegen deze gedekte vrijpion moest manouveren was het objectief misschien nog te houden. In de praktijk had witte kleine en grote dreigingen. De druk werd tenslotte te veel. De doorbraak 36.f5! bezegelde het lot.

Bord 7. Hans speelde Hans met wit tegen de Siciliaanse opening. Hij koos weer voor de Tartakower Variant door de pion op c3 aan te bieden (gelijk het Smith-Morra gambiet). Dit werd geweigerd door de zwartspeler. Na 11 zetten waren de dames van het bord, waarna Hans toch nog een pion offerde/weg gaf om vrij baan te maken voor zijn torens. (Een passieve verdediging had hier echter wel gewerkt, met remise als meest waarschijnlijke resultaat). Dat bleek echter een misrekening. Het mondde uit in een toreneindspel dat na zet 33 er hopeloos uit zag. Tegen beter weten in speelde Hans door om pas bij zet 69 de handdoek in de ring te gooien.

Bord 8. Boris kreeg het zelden gespeelde 1.f4 tegen zich. Zwart kan hier proberen ijzer-met-handen te breken middels 1…e5. Maar begrijpelijk koos Boris voor 1…d5, waarna een soort van omgekeerd Hollands op het bord kwam. Gelijk in het reguliere Hollands ontspon zich een moeilijk strategisch gevecht waar het lang gelijk opging. Boris verkreeg druk op de g-lijn hetgeen wit dacht te kunnen counteren met 37.Tag1?? (penning op de g-lijn), maar het ontnuchterende 37…gxf2! (dreigt 38…fxg1D) besliste direct de partij.